Bekledim...
Bir gün olsun
Dertlenmedim, sabrı seçtim
Çünkü umuduma, sözlerine güvenmiştim
Yıllar geçti, sabır arzuları, hevesleri biçti sen gelmedin
Yoksa neydi sorun bilemedim, elime okuyacağım bir mektupta göndermedin
Ben her bakımdan sana inanan, güvenen biriydim, nerdeydin, neden adresini belitmedin
Bak senden sonra neler değişti, mevsimler yalancı gibiydi, sen gidince bir gün olsun yüzüm gülmedi
Artık dayanamaz oldum, sarardım soldum, kim ne sorarsa sustum, acıyarak bakanlara aldırmadan umudumu korudum lakin güç yetmedi

Tanımak...
Ama nasıl, zan ayakta
Hemen ön yargılar seni kuşatır usulca
Adamın suratı asık, yüzünden düşen bin parça bakınca
Ne derdi var, mizacı mıdır bu hal, derdi, kasveti nedir sorulmayınca
Kasaptır Timuçin efendi, elinde bıçak, satır baba mesleğinde geçim için çalışır, babasının hatırı kalınca
Akşam olur, önlüğü çıkartır, evinin yolunu tutan usta, klarnet üstadıdır aslında, hiç umulmadık anda çıkar karşınıza
Hem klarnet çalmada fevkalade mahir olması ve hem de sedasında ayrı bir letafetin bulunması, insanın hayrete düşürüyor daha yakından tanıyınca

Dinlerim...
Beni muhatap alan kimseyi
Duyduklarımı işitmek için dikkat kesilirim
Anlayamadığım olursa bir müddet sabredip, sual eylerim
Kurduğu cümlelerle, seçtiği kelimelerle nasıl bir telakkide olduğuna kanaat getiririm
Ayrıştığımız fikir ve düşüncelerin mesnetlerini bizzat sorarak neden böyle bir düşünce yapısında olduğuna itibar eylerim
Her insan bir ufuk, bir tasavvur, bir ümit, bir murat, bir ati olmalı lakin hiç kimse okumadan, araştırmadan, muhakeme yapmadan bu imkanı bulamaz, böyle bilirim

Mustafa Cilasun