sen de kimsin adın ne söyle
ben bir gözyaşını bilirim
seni şimdi ne anlatır bana söyle
bilemedim ben seni

demek adın mutluluk
buyur hoş geldin haneme
kusura bakma ben hep cefa doluyum
baharı hiç görmedim ben sefa içinde

şimdi sen sefayıda getirmişsindir değil mi
hadi bekliyorum müjdeli haberini
ne eksik kalmışım asırlar boyunca
sen gelince anladım hadi tamamla beni

nasıl bir şeysin sen öyle hayat gibisin
bir damla tebessüm edermisin bana
yüreğimin gizli sesi açığa çıktı
aşk dedi mutluluk dedi sen dedi ey huzur

prangalar ilk defa sustu sen gelince yanıma
zindanlar ilk defa gömüldü kendi mezarına
hadi bir umut kıvılcımı yağsın üzerime
ben senin türkünü söylerim ey eşsiz mutluluk

hiç vazgeçmedim biliyormusun
cehaletin zincirinden hiç korkmadım
bir umut var hep biliyordum ben
yoksa ne gerek vardı bu kara zindana

bir gül seyrinde kaldı tüm hayatım
bak burası hep betonlu bir çilehane
şimdi bana bir gül ver
duygularım gibi yeşersin her şeyin inadına

bir yudum huzura muhtacım yıkıntılar içinde
karanlıkta kaldım bana güneşi getirdiğini söyle
sonsuz dorukların uçurumundayım şimdi
bir yol lazım bana meçhul olmayan yanıma acil

ey mutluluk susma bana geldiğini söyle
yıkılmasın bu duvarlar artık üzerime
eğer ki saracaksan benim can yaramı
gökyüzünün bu çilesi nedir bana söyle