Eğer yeniden başlayabilseydim yaşamaya
Dalmazdım hayatın içine böyle düşünmeden tepetaklak
Ülkenin durumu toplumun sorunu ilgilendirmezdi bu kadar beni
Dert etmezdim kendime onun bunun dertlerini
Sarılmazdım her gördüğüme öyle dört elle
Kendimi kucaklardım önce onların yerine
Kaçırmazdım sevmenin dozunu çokca
Kendime verirdim önceliği
İlle de tek ve ölümsüz aşk diye tutturmaz
Yaşardım karşıma çıkan anlık heyecanları
Düşmezdim aşktan anlamayan sahtekar bir delinin peşine
Savaşmış insan haklarıymış memleket sevdasıymış
Nah şu kadar bile takmazdım kafama
Erken yatar erken kalkardım
Limonlu ılık bir bardak suyla temizlerdim iç organlarımı
Toprağın çıtır çıtır uyanışını dinler
Güneşin ilk ışıklarıyla ısıtırdım kemiklerimi
Menekşelerin yedi rengiyle süslerdim saçlarımın buklelerini
İlaç kullanmaz doğadaki otlarla beslerdim bedenimi
Hak etmeyene zerrece değer vermez
Düşürmezdim kendi değerimi de böylece
Şarkılar söyler nar suyu içer ağaçlara tırmanırdım
Uçurtma yarışlarına katılır dağcılık dersleri alırdım
Kokoreç’i midyeyi yemeye çalışır
Paça çorbası içmemezlik etmezdim ağzım sarımsak kokacak diye
Bisiklete biner paten kayar koşulara katılırdım
Uçakta kokpitte seyahat ederdim
Telefonumu aramalara kapatır arayanlara açık tutardım
Balık tutmasını kız tavlasını gitar ve ıslık çalmasını öğrenir
Portofinoyu kumsalda çıplak ayakla yürürken çalardım ıslıkla
Bunlarla renklendirdim renksiz günlerimi
Moda’dan açılırdım denize Büyükadada yerdim en leziz balığı
Ağzımla kuş tutmaya çalışmazdım beğenilmek uğruna
Askere yazılırdım biçki-dikiş kursları yerine
Hayatı bu denli cidiye almak yerine şakaya alırdım
Yine Sosyalizm’ e gönül verir ve sol yanıma çok iyi bakardım
Erkan Yolaç’ın Evet Hayır programına katılır
Daha ilk soruda HAYIR! Diyerek ona havalara zıplama zevkini yaşatmazdım uzun süre
Gerçi geç kalmış sayılmam bütün bunları yapmak için
Çünkü daha yaşım…
Yoo!
Onu da siz tahmin edin bakayım!