ANNEM
bunca yıl nasıl sığdırdım kendimi
sensiz dünyaya
bir gün gideceğini bilmedim ANNE

umut dallarımın ağacı sendin
şimdi nasıl kime yaslanayım ANNE
Ben sana hasret
yokluğun nispet
kokun yayılırken hasret dumanlarıyla
ben yanarım
ben kanarım
senin yokluğunla ANNE

hasret rüzgarları sararken başımı
sen yansırsın gecelerimin önüne
bir ışık gibi ANNE
rüzgar esintisiyle okşarken saçlarımı
senin ellerini hissederim
sen tararsın saçlarımı bilirim ANNE

kokunu hemen tanırım hiç eskimedi
avuçlarıma sinmiş
hiç bir çiçek kokmaz senin gibi ANNE

sana has
sana öz süveydanda
bir sen beni sarmaladın ANNE
nefesimi her soluduğumda
vurur sancısı yokluğunun
sensizlik hıçkırığı tutar beni ANNE

bir nihavent telaşında
çağlarken yaşlar gözlerimde
bir hüzzam denizi oluşur
boğulurum yokluğunla o denizde ANNE

kardeşlerimde ararım
senden kalan izleri
hepsinde birer parçan olduğu halde
senin gibi kokmuyorlar ANNE

sen son yolculuğuna uğurlanırken
kalbimin atışları siren sesleri yaymaya başladı
etrafa
yüzlerce ambulans canlandı beynimde
eyvah dedim
imdat dedim
sen bana dönüp
seni bırakmak istemezdim
ama gitmeye mecburum diyen bakışlarınla
beyaz duru elbisenle
yıldız dolu saçlarınla
bir melek gibi kanat takıp
sisli beyaz bir bulutun arkasında
Kayboldun ANNE


Sabahat Çelik. Annemin ve hakkın rahmetine kavuşmuş bütün Annelerin Mekanı cennet Kabirleri Nur olsun.