SEVEN BİR YÜREĞİN VEDASIYDI BU

Hasret köprüsünün, tam üzerinde
Hazan rüzgârları, esiyor şimdi
İki seven gönlün, tam da ser’inde
Duyguları ayaz, kesiyor şimdi

Buruk gönüllere, hüzün doluyor
Bu gidiş ayrılık, herkes biliyor
Titreyen dudaklar, hoşça kal diyor
İki sevgili de, susuyor şimdi

Açılıp gidecek, aşkın arası
Kapanır mı bilmem, gönül yarası
Şu sözün bittiği, yerdi burası
Haykıran yürekler, pusuyor şimdi

Sensiz yaşayamam, ölürüm derken
Uykusuz kaç gece, şafak sökerken
Daha üç gün önce, bayram ederken
Bak aşkını dâr’a, asıyor şimdi

Ardına bakmadan, çekip giderken
Kaybetmekten en çok sevendi korkan
Bundan böyle sensiz, n’aparım derken
Her gün afakanlar, basıyor şimdi

Gözünden inen yaş, adeta seldi
Görünen bu sahne, yüreği deldi
Korkulan oldu ve başa da geldi
Felek intikamın, kusuyor şimdi

Meftunsun bilirim, göz ile kaşa
Söylediğin sözler geçerdi taşa
Lüzumsuz ne desen, boşadır boşa
Gitti o yâr bana, küsüyor şimdi

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

SER: Baş
AFAKAN :Yürek oynaması, çarpıntı, heyecan
MEFTUN : Gönül vermiş, vurgun, tutkun