Bilmem ki...
Neden çok görürsün
Özgürlüğümü alacak kadar hürsün
Kapı kulun mu olmamı ister, kinaye içindeki dünsün
Aklı dipsiz kuyuya teslim etmiş, zanna teslim olmuş gönülsün
Aldırmazsın, bir lahza olsun sormazsın, bir gün insan yerine koymazsın ne kadar kendiyle barışık ömürsün

Gözlerin...
Şahit olduğu
Onlarca olumsuzluklara
Sabretsen, sukutu seçsen, hidayet dilesen
İçin sızlıyor, neslin her geçen gün edebi terk etmesi ağır geliyor
Ergen olan cinsiyet farkı bulunan, özgürlük adına salınan, umut bağlanan gençler naifliği, ve zarafeti kasten terk ediyor
Okumak, öğrenmek, hak ve hukuk açısından pervasızlık, ukalalık her nasılsa artık sınır tanımıyor, hayasızlık diz boyu hastalık gibi yayılıyor
Annelerin, babaların sözü geçmiyor, bir şekilde temin ettikleri zevkin, merakın hevesi için harcanacak veya bedel alınacak değerleri hesapsızlık uğruna feda ediyor

Ben...
Bahtıma küsemem
Küsene de garazkarlık edemem
Hakikatin ne olduğunu öğrenmedikçe sevinemem
Ağlayan yüreğime rağmen kahkaha atmaktan kesilene gücenemem
Her ruhun, sahip olduğu aklın ve zihnin bir geçmişi vardır bilmezden gelemem
Her insan ecel vaktine kadar hidayete aday olan ikbaldir, bağnazlığı ve kalbi katılığı benimseyemem
Katı fıkıh kurallarını ve Kur’anda olmadığı halde ceza kesmek isteyen, yargılamayı seçenlere anlayış gösteremem

Mustafa Cilasun