Bazen şehrin kirli şamatasında
Yaşamak seni,her bakışımda
İskambil kağıtlarında,asansör aynasında yanımda
Çimlerin üstünde,aynadaki gözlerimde
Görmek seni

Bir gün daha sensiz geçiyor gene
O an var ya hani,son kez öpüştüğümüz
Yaş dolu mavi gözlerinle bana baktığın
Gitme dediğin,işte o an
Her anım artık benim.
Uyurken,yürürken,bakarken,ağlarken,üzülürken

Her an benimlesin
Deniz kudurduğunda,ağaçlar sallandığında
Kulağıma şarkılar çarptığında
Aklıma şiirler geldiğinde.
Her an benimlesin mavi gözlüm...

Bazen aramızda uçurum kalır,düşümde
Uzatırım ellerimi incecik beline doğru
Sana kavuşacakmış gibi uzatırım
Hiç yetişemez bu eller bedenine
Bu yalnızlık benim yalnızlığım.
Düşler,uçurumlar,eller,o mavi gözler...
Hepsi benim aslında düşümde...
Bu yalnızlık pişmanlığımın yalnızlığı

Düşümdeki mavi gözlerinde gözlerimin yeşilliğini gördüğümde
Son bakışını,son günümüzü,son öpüşünü hatırlarım.
Aslında bilirim mavi ile yeşil tek bir yerde birleşir
Güneşin doğuşunda ufka baktığında...
Düşlerimin imkansızlığını bilirim,
Ama kafamı yastığa her koyuşumda,ufka her bakışımda
Dudaklarının tadı gelir ağzıma
Gözlerinin rengi,teninin sıcaklığını hissederim.
İmkansızlığı bilsem de kapılırım düş’üme...