Akşamları serin olur buraları
Üşür her yanım
Çöker karanlık sensiz gecelerime
Penceremden seyrederim gökyüzünü
Hayallere dalar kapanır gözlerim

Aşk
Seninle ödüllenmeyen yalnızlığımdır
Anlatamadım sevgimi sana bir türlü
Artık ben yokum
Unuttuğunu bilmemek için gidiyorum
Yokluğunda kendimi bulmaktan vazgeçtim
Dudağında kıvrılan sıcak nefesin oldu yalnızlığım

Gidiyorum çok uzaklara
Nereye gittiğimin hiç önemi yok
Arkamdan edeceksin ah’ı figan
Zamanı geri döndürmek isteyeceksin
Kum saati durmadı bak akıyor
Aşkın bir arada tutamadığı
Can verdiğimiz saatlerin
Suya düşen iz düşümüdür ayrılık

Ayrı dünyaların insanıyız ikimiz de
Aynı pencereden bakmasını bilemedik
Renk seçimimiz bile farklıydı
Benim düşlerim mavi seninkiler griydi
Doğru tekti ama kimin doğrusu
Kum tanelerinden çok korktuk
Fırtınaya dönüştü
Korktuğumuz başımıza geldi
İçimizdeki sevgiyi büyütemedik

Hani
Aşılmaz denen çöller aşacaktık seninle
Mecnun bile kıskanacaktı sevgimizi
Gördüklerimiz bir serapmış meğer
Merhem olur dedik zaman yaralarımıza
Günler dolu dizgin geçti
Sende bu inat bende bu gurur varken
Ayaklarımıza sıktık son kurşunu
Yakalamak istedik mutluluk bulutlarını
Çok yaklaştık ama yakalayamadık ...




Refik
21 . 02 . 2017
İstanbul