gün geceye
gece ateşe eğilmeden nasıl söylenir ki şafak türküsü
şafak güne, gün gözkapaklarımıza değmeden
güneşimizi de vurdular, bir damlacık gülüşümüzü de



oysa topraktık biz,
güneşin saçlarından tel tel dökülen başaktık
tokluğumuz kadar aş, açlığımız kadar aşktık
toprağımızı da vurdular bereketinden, hasadımızı da



suyduk,
kırışmış, kokuşmuş ruhlara inat sağanaktık biz
denizlerini bulmaya çalışan yeşil gözlü ırmaktık
suyumuzu da vurdular buğusundan, susuzluğumuzu da



ağaçtık,
derinlemesine kök, uzayabildiğince de göktük
dört mevsim çiçek açar rüzgar ile sevişirdi dallarımız
ağacımızı da vurdular göğünden, yaprağımızı da yeşilinden



denizdik ,
en beyazından köpürdükçe dalga dalga
uzandıkça , öpüp kokladıkça kumdan kucak sahilleri
denizlerimizi de vurdular mavisinden, yarınlarımızı da



duaydık biz,
hem kölesi hem de efendisi olunan tüm aşkların kutsallığına
sestik, bir yudum nefestik ve ölüm kadarda gerçektik
yüreğimizi renginden, kalemimizi de fikrinden vurdular be Annem …









ilhanaşıcışubatikibinonyedi