BEN KÖYLÜYÜM

Emeğim vardır toprağında taşında
Yazın sıcağı zemherinin kışında
Ya dere kenarı ya pınar başında
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Pamuk gibi değil nasırlı ellerim
Emeğime karışmıştır alın terim
Ben baloya değil tarlaya giderim
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Köyüm şen ilim Bingöl ilçem Yedisu
Tenimde parfüm değil toprak kokusu
Bildiğim tek korku var Allah korkusu
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Sabah erken kalkar tarlaya giderim
El açar Mevla ya boynumu bükerim
Helal rızık ver diye dua ederim
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Ana babamız evimizin neşesi
Onlarla şenlenir evin her köşesi
Kışın dondurur, yakar yazın güneşi
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Aslımı inkar etmem temizdir özüm
Yalan dolanı bilmem senettir sözüm
Plajda değil tarlada yanmış yüzüm
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Apartman değil toprak damlıdır evim
Yamalı pantolum ütüsüz gömleğim
İyilik merhamet doludur yüreğim
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Hasreti’yim bende bir köy çocuğuyum
Bazen durgun bazen de deli doluyum
Bütün azalarım la anadoluyum
Ben köylüyüm begim hor görme beni

Hasreti (Filat YAZICI)