Baltık denizi kıyısında
düşüncelerim çarmıha gerili

hala yerde duruyor
Mona Lisa tablosu
pas tutmuş çivi ile duvara asıyorum
akıyor bir damla kan
halen yerimde sayıyorum
ne bir ne de iki

izliyorum
Catherine Deneuve
siyah beyaz ekranda
geri sayım başladı
iki. bir...

ve sessizlik
ezeli sessizlikte
Kafka okuyorum

geceler uykumu bölüyor
kapı zili çalıyor
karşılıyorum
geceyi
kovuyorum
inatçı yeşil gözlü kadını
elimde kadeh
dudağımda sigara
dilimde
Nietzsche sözleri

ve içmekteyim
kadehimde
ve dilimde
Maria

Maria
bir şair akşam vakitlerinde içmekte
seni düşünmekte Maria
öğlen vaktiyle sabahlarda bir de geceleri

bir adam hiç durmaksızın uykusuz
yorgun gözleriyle
çıplak elleriyle
bir mezar kazıyor kumsala, rahat yatmak için

zümrüt renginde parlayan
ostsee kıyısında kaya dolu kumsal

bir şair oturuyor teras katında, gözleriyle yazı yazıyor
alaca karanlık çöktüğünde senin altın saçlarını yazıyor
Maria
bunu yazıp kumsala çıkıyor ve yıldızlar parlıyor
tek, tek havadaki martıları sayarak ilerliyor

bir mezar oracıkta ıssız bekliyor
rüzgar ıslıkla çalıyor Requiem Re-Minör
çan sesi gürlüyor karanlıkta, ve toprakta

ve şairin aklında
Maria

kollarında çarmıh
piyano ve keman eşliğinde
zümrüt gecede duruyor dansa gölgesiyle
kül olmuş saçlarını okşayarak

ve
toprağa şarkılar
söyleyip dans ediyor
tutup külleri savuruyor
havada gözlerin rengi mavi
sonra
çarmıha doğru
sesleniyor daha tatlı
çalın ölümün türküsünü
ölüm çünkü bir senfoni

sesleniyor
daha hüzünlü çalın kemanları
güvercinler yükselirken göğe
şair düşüyor derinliklere
senin altın saçlarını
kül olmuş saçlarını

düşlerken

Maria...