Ne güzeldi şiir...Gerçekten ne çok değer kaybetmeye başladı insanlık.Şükür eden insanlar o kadar azaldı ki.Şükür etmeyi bırakın hep daha fazlasını ister oldu insanlar.Hırs ve kibir...bir insanı mahveden en önemli iki şey.

Evet çok azaldı şiirinizde bahsettiğiniz şükretmeyi bilen, kalbinde kötülük olmayan ,bir lokma ekmeğini bile Allah ne verdiyse diye dostuyla komşusuyla hatta sokakta gördüğü yoksul biriyle paylaşan insanlar.

Can olan, candan ve karşılıksız paylaşmayı bilen seven insanlar.Şu günümüze baktığımızda acı tablo ortada.Artık sadece istediği yerde indirmedi diye otobüs şoförünü bile gözünü kırpmadan öldürebiliyorsa nereye gidiyor acaba bu insanlık

Allah sonumuzu hayır etsin.Çok beğendim, anlam dolu harika bir şiirdi.Yüreğinize ve emeğinize sağlık değerli kalemdaşım.Nice güzel şiirlerde buluşmak dileğiyle

Selam ve saygılarımla