farkındayım,
çoktandır hiç yazmıyorum sana.
çünkü senin ardından
yazılacak ne varsa,
taşındı kağıdımdan.
belki de kırmalıydım hükümlü kalemimi,
ama beceremedim...
belli ki artık kimse
rüya bile görmezken,
zamansız kırılmaya alışmış yüreğimin
tutunduğu en son dal
küskün bir mürekkepmiş...

çoktandır
karanlığın içinde var ettiğim her şeyin
bir ışık darbesiyle yıkılmasından korkup;
bekliyorum sessizce.
yıldızlar göz kırpıyor;
_____perdeyi çekiyorum.
çoktandır, umutları
sandığıma kapatıp
başına düşlerimi
nöbete dikiyorum.

çoktandır
sadece gözleyerek aşksız sevgilileri,
ve her gün özleyerek
yitirdiğim her şeyi;
deva bilmez hüznümü içime biriktirip
ağlıyorum sessizce.

çoktandır
ölüler alınıyor,
ölüler satılıyor
kelepir fiyatına.
kirli beyaz bir düşün gölgesine sığınıp,
bitkin ütopyaları
süpürürken karanlık.

çoktandır
sevmenin adı günah
aşksa yasak-külliyen-.
el ele tutuşmalar suç sayılıyor artık.
artık deniz çok uzak,
göz göze gelmek yasak.
martıların simidi, tek şekerli çayımız
ve sımsıcak rüyalar
ihale ediliyor;
_____üstelik bizzat elden!

çoktandır
çiçek çalmıyor kimse
komşunun bahçesinden.
çünkü uzun zamandır
kara tenli teyzeler,
nasılsa bir sebeple çalıyor adımıza.
ama nedendir bilmem,
kimse farkında değil;
dikeni batmıyorsa
değeri yoktur gülün.

çoktandır
_önemini yitirmiş,
__genç ölen şairlerin
___yerçekiminden bıkmış
____karanfil kalemleri.

bu yüzden,
ve çoktandır;
artık hiç dönmeyecek göçmen kuşlara inat,
simurg’u bekleyerek
____________susuyorum sessizce...



10.02.2006

Kızılay / Ankara