Yine uzak iklimlere düşer gözlerim.
Gönlün binimle olmaz bilirim.
Ve sen kalemim.
Çok yordun beni,
Ne çok ağlattın.

Her gülmüyorsa hayat yüzümüze,
Mutsuz yaşamak yazılmışsa kaderime,
Sevdiysem ve sonu yoksa,
Ne yapayım kalemim sen söyle?

Arayıp cevap vermiyorsa.
Her tarafa engel koyup gitmişse,
Bu dünyada tek beni fazla görmüşse,
Ne yazmamı istersin kalemim sen yaz?

"Yazmak derdine derman" dersin sen,
Doğrudur, ama ben tükendim kalemim.
Belki de sen benden,
Ben senden.

Ne zaman elime seni alsam.
Hep onu yüreğime hatırlattın.
Kanayan yaramı kaleminin ucuna damlattın.
Ben sustukça sen benim yerime yazdın.
Oysa umutsuz cümleler yazmamaya söz vermiştim kendime,
"Yazma" dediğim halde yazdın yazdın.

Ne olur, yazma onu artık Kalemim.
Bırak yağmur silsin satırlarda ki onun adını.
Bırak Kalemim;
Mutluysa her, bize mutsuzluk mu yakışır?
Her unutulmuşsak, bize de unutmak düşer Kalemim ?

15/02/2017 f.k