Anası misali teper kocayı
Her ne dese donar, dilsiz erkeğim.
Dumanı çıkartmaz kapar bacayı
İçten içe yanar, elsiz erkeğim.

Evlatları çeker söze bakıdır
Ne kadar yalvarsan azcık akıtır
Dostlarını görse güler, şakıtır
Alevlenir, söner, halsiz erkeğim.

Kuru ekmek bulsa yutarak yatar
Yün döşekte yatsa vücuda batar
Hanım işe yarar eşyayı satar
Sona geldi kemer, belsiz erkeğim.

Akşam eve yorgun halsizce gelir
Fırçayı yedikçe istersen delir
Soranı kandırır sözleri bulur
Şaşıp parmak emer, kolsuz erkeğim.

Hanımım dedikçe oturur başa
Hali görmek için bakılır kaşa
Duyulan söylense, yarılır taşa
Etrafında döner, pulsuz erkeğim.

Eski, yamalı, dar giyer bulursa
Sofraya oturur yemek kalırsa
Çarşıda görünür hanım salarsa
Hali belli eder, çulsuz erkeğim.

Sopası sırtından hiç eksik olmaz
Dili sürçse kapı ardında kalmaz
Olanı Dursunî kafası almaz
Taşır sırtta semer, nalsız erkeğim.

Dursun Yeşil – 23/05/2007