Birkaç gün sensizlik bana yıl gibi geldi
Özlemin acısı bağrımı deldi
Nefesim daraldı
Gözüm karardı
Yüreğim yüreğinde beni aradı
Ellerim sen gibi saçım taradı
Hasretin sardı
İçim ağladı..

Her zamanki yerde bekledim durdum
Geleceksin diye hayaller kurdum
Gelmedin kendimi hüznün en dibine vurdum
Gözyaşlarımı delice esen rüzgara savurdum
Sensizlikle yüreğimi yaktım kavurdum

Hasret acısıyla aşkın tadı karıştı
Gözlerim yağan yağmurla yarıştı
Tuttuğum yol sonsuz sana varıştı
Sensiz olamaz ruhum sana alıştı
Uyuyan gözlerinden öpmeye çalıştı
Senin beni hissetmen uyanıştı

Beden ırak olsa da yürek yakındı
Aşkımızı kıskandı zaman tavır takındı
Amansız zaman; beni sensiz bıraktı
Yokluğunla beni ağlattı
Dereler gibi gözlerimi çağlattı...

Uyan artık uyan yarim
Bu nasıl uyku
Uğramasın bize ayrılık denen o canavar kurgu
Görmeyince can cananı biter mi yürekte sevdalı duygu
Herşeye rağmen yaşamalı
Sonsuz olmalı aşk denilen o asil olgu...

Çok seviyorum seni
Sen biliyorsun
Çaresizliğimize çare bul aşkım ne duruyorsun
Zamanı bensizliğe mi kuruyorsun
Sensizlikle beni vuruyorsun...

Olalım eskisi gibi ben seni çok özledim
Kaç gecedir uykusuz yolun gözledim
Kalbimi kalbinle sözledim
El ele verelim ayrılığı dize getirelim
Gel ruhumcan; hasretimizi sarılıp yürek yüreğe bitirelim...





9 Şubat 2017
Mlk