mesnevi bir yalnızlıktır
tutuşmuş zamanlardan kalan
ölmelere geç kalmadı ki ben
göster yüzünü saçlarımı tarayayım
insan insanın nesidir an be an
çıkarıp yırta yırta yüreğini göğsünden
sevmek meşakkatli zaman zaman
hoş görü canın en kabiliyetsizi
en tembel yanı insanın
ya aşk kara kandillere is bırakan
yaşayan ölüler misafir hanesi de
ağlıyor yoksul bir keman
göster yüzünü saçlarımı tarayayım
aynalara kırık bakmadım ki ben
hiç bir şeyi olmamalı insan insanın
sevda sureti değil mi ki mevlanın
kime kimden nedir ki kalan
ve tahir ve zühre kerem aslı ferhat ve şirin
leyla nın sevdası kaysa billahi yalan
can ezan ve hazan,kıblesini arayan
ah benim titreyen ellerim ağlayan gözlerim
git yaradan aşkına git başımdan
önce sevmeyi öğren sonra gel
topraktan kilden çamurdan
bir damla sudan.
ilahi bir yalnızlıktır geçikmiş zamanlardan kalan
göster cemalini saçlarımı tarayayım
gel gel şimdi sen ben ben sen olayım...