YAZIKLAR OLSUN

Aylardan aralık hava ayaz çalıyor
İnsanlıktan nasibini almamış
İnsan sıfatına bürünmüş birkaç yaratık
Kendilerinde hak görüyor
Mevla’nın yarattığı
Canların sığındığı evleri yakıp kırmayı…


Sessiz çığlıklar yükselirken göklere
Mevla’ya yakarıyor uluyarak
Gözlerinden süzülen
Damlalarla gör halimizi dercesine…


Hani biz insandık
Yaratılanı yaratandan ötürü severdik
Nerede kaldı Mevla ya sevgi
Nerede kaldı yaratılana

Şimdi biz insanmıyız…


Sövmek istiyorum vahşi yaratağa
Gün görmemiş kelimelerle
Sonra vaz geçiyorum
Neden mi derseniz
Ruhu şeytana satılmış
Kalbi kara olana ne denir ki
Yazık diyorum dilimden dökülecek kelimelere…


Sessizce yürekten Hakka el açıp
Yaktığın gibi yanasın
Kırdığın gibi kırılasın
Tüneğin başına yıkılsın
Ölmeyip sürünesin
Yazıklar olsun diye

Dilekler dökülüyor gönlümden Mevla’ya…

Yusuf IŞIK