Hep akıntılara kürek çekmişim
Hepsi aktı gitti, elim boş kaldı.
Asalaklarımı başa takmışım
İndirip atınca, belim boş kaldı.

Çakallar çıkınca gittiğim yola
Dağılıp gittiler, giren yok kola
Ben sağa sapınca döndüler sola
Yalnızca yürüdüm, yolum boş kaldı.

En yakın bildiğim sıkıştım gitti
Başı kurtulmasın diyerek itti
İstemediğimde yanımda bitti
Yardıma uzattım, kolum boş kaldı.

Giyinsin diyerek uzattım bezi
Adamda benden de fazla önsezi
Elindeydi vahşi Avrupa tezi
Yüzüme fırlattı, çulum boş kaldı.

Verilen nimetle kurdum sofrayı
Yemeği beğenmez gördüm tafrayı
Yediğini döktü, attı safrayı
İzzeti ikramda, balım boş kaldı.

Acıyınca acı hallere düştüm
Hayat engelinde ateşsiz piştim
Dursunî’yim tatlı sözlerle şiştim
Bülbüller ötmedi, çalım boş kaldı.

Dursun Yeşil – 24/07/2007