Geç kaldım yarına yeniden başlamaya
Gül kokusu gibi sevdalanmaya
Geç kaldım yaşamaya
Köprülerimi çoktan yıkmışım
Taşkın sulara gömülmüşüm
Kalbimi zincire vurmuşum
Gözlerime mil çekmişim
Yedi düvel gezsem çare bulamam ruhumdaki çırpınışa

Soluksuz yaşadığım yıllardan sonra
Nefes almayı unutmuşum
Yeni doğan bebeğin ilk soluğu gibi Sevgi’ye doğruya iyiliğe ihtiyacım var
Yirmi birinci asırda insanlara kendini anlatmak zor
Her defa.yeniden yeniden başlamaya çalışmak

Gecenin karanlığında çığlığımı duyuyor musun
Sırtını dönüp gidiyor musun
Arkana bak derbederim
Gitme kal seviyorum diyemedim Gözlerimde de mi göremedin Zaten sen beni hiç sevmedin
Bana ayrılık acısı ,hasret ,yürek yangını ,gözyaşı
Bırakıpta gittin
Anlayamadın
Kara toprakta bitecek olan sevdamı

Boş vermeye gücüm yok aman vermiyor kalbim
Mısralarımda ki sözcükler anlatamaz
İçimde yaşattığım seni
Gönlümün mahzenine hapsetmişim
Zamanla olgunlaşan mey misali

Sur’un birincisine üflense Sonra ikinciye
Toplansak Mahşere
Günah defterleri açılsa
Kim günahkar sen mi ben mi
Bir umut olsaydı senden yana
Zamanı durdururdum
Melekler şahidim olsun kötü niyetim varsa intizarda
Her gönülde seni aradım
Son nefesi de almayayım
Varsın cehennemde yanayım
Yüreğimden söküp attıysam

Hacer Sarıgül