Sanırsın ki
Cümle Şâir
Deli divâne vurgun sana
Ne diye çıkarır ki her şiir
Seni aklıma



Parmakuçlarımda
İzini yitiren haritası teninin
Başucumda
Höyük höyük kelâm kıymığı
Kalem kırığı
Bağbozumu bir anız sonrası düş yanığı
Uykusu yırtılan gecelerimi dikiyorum kirpiklerimle
Başıbozuk bir sıkıyönetim ilânıyla
Soğuk bir şafak vakti
Celbediliyor boğum ilmek bayraksız direnişim
Çapsız kelepçelere d’üşüyor bilekleri ben’de’liğinin
Sonrası
Cesedsiz kefen



Artık
Mayıs’ımda
Sarıasmalar da uğramaz oldu
Verandasına mevsimlerimin
Ah benim
Aklımın çivileri oynamış çitlerini gagalayan
Kasalara tıka basa istifli
Mevsimlik işçi endişelerim
Göğün yüzünden makasladığım gecelerimle yemliyorum
Bir Kestane Karası Fırtınası sonrası
Tayfunların kemirdiği ıskotasıyla
Uykularımın duldasına yönsüz sığınan yelkenlilerimi



. . . . .



Tüm şiirlerimi tutuşturup nefesimle
Üfledim yalgınına gözlerinin