Her acıya dayanacak gücü,
Bulurken kendimde,
Tek bir sözüne kırılıp ağlıyorsam,
Kurşun işlemeyen sinemden,
Tek bakışınla vurulup dağılıyorsam,
Yere göğe sığmaz iken,
Küçücük yüreğine sığıyorsam,
Ben daha ne diyeyim sevgili,
Sen hala anlamıyorsan...

Yokluğunda;
Geceden daha çok kararıyorsam,
Her şeyim varken,
Hala bir şeyler arıyorsam,
Bunca sevenim varken,
Tutup taşı toprağı sarıyorsam,
Ben daha ne diyeyim sevgili,
Sen hala anlamıyorsan...

Seni görünce çiçek gibi açıyorsam,
Elim ayağım titriyor,
Ansızın ortamdan kaçıyorsam,
Dilim tutuluyor,
Ve bir türlü konuşamıyorsam,
Ben daha ne diyeyim sevgili,
Sen hala anlamıyorsan...

Ben bildiğin gibi değilim.
Sevdiğimi öyle kolay söyleyemem.
İstemediğimden değil,
Cesaretim yetmediğinden.
Söylemek istediğim her kelime,
Diken gibi boğazıma dizildiğinden,

Anla işte,
Bu zamanın insanı gibi değilim.
Gördüm mü aklım gider,
Göz göze bile gelemem.
Sesini duydum mu kalbim titrer,
Nefes bile alamam.
Hele dokundum mu?
Oracıkta ölür kalırım,
Bu canı bu bedende tutamam.
Sanma ki ecelimden,
Heyecanımdan.
*
Öyle ise bırak,
Bırakta seni uzaktan seveyim.
Ateş olmuşsun bende,
Dokunup yanmaktansa,
Alevinde usul usul pişeyim.
Artık sorma bana nasıl bir şeyim,
Ben divane, ben aşık,
Başka nasıl anlatayım ki işte böyleyim.
Hem deli gibi istiyor,
Hem senden kaçıyorum.
Hem sen diye ölüyor,
Hem de senin için yaşıyorum.
Ben daha ne diyeyim sevgili,
Hala nasıl anlamıyorsun ona şaşıyorum.
Celal BAHAR