Sıradan şiirin hecesi gibi,
Beni, seni oldukya işte masum,
yerli, yersiz girdik mısralalara,
Beni, seni oldukya işte masum.

Dağların kalkmayan asil karıydı,
Yılların hiç bitmeyen baharıydı,
Yüreğimde aşk dinmeyen ağrıydı,
Seni, beni oldukya işte masum.

Gönlümüzde fokurdayan volkanın,
Deli dolu akıp dolaşan kanın,
Vara yoğa sıkılıp duran canın,
Seni, beni oldukya işte masum.

Seni, beni olmadan yazmaların,
Yazıp bozup ta karalamaların,
Hesabı verceğiz elbette yarın,
Senli, benli olduk ya işte hasım.

Bir ben duydum çıkıyorken avazım,
Bir ben dinledim çalıyorken sazım,
Bir ben kavruldum yakıyorken yazım,
Senli, benli olduya şimdi yasım.

Konmasınlar kuşlar mezar taşıma,
Bir kez çare oldun gözüm yaşına,
Fatiha okuma durup başıma,
Sen Şubat’sın gülüm ben ise kasım.

Mümin ÜSTÜN 02.02.2017