Umutların özümde göz veriyor
Bilsen nasıl büyütüyorum
Nasıl besliyorum koruyorum
Bahar gelecekmiş hiç umurumda değil
Beklersem vakit/ten küllen zarar edeceğim
En önemlisi onu beklerken yaşamak
Var olduğun için var olduğunla
Benim sevdiğin...
Benimsediğin toprak, benimsediğim gül.
Sevilmek güzel sevmek de ne güzel be usta
Seyrederken iki kumrunun sevişmesini
Yalnızken bile iki kişisin.


Bu gün çarşamba havalar eksiden artıya dönüyor
Her gün sabah akşam geçtiğim
Terminal girişinde ki buzlarda söndü
Ben yalnız geçerken iki kişi sayan
Sadece Madenci Heykeli
O heykele selam veriyorum desem
Sırf senin gülmen içindir
Adını kendi adımdan koydum
Onu gören kadın heykelinin adı da gül
Benden başka kimseler bilmez
Kimsenin dikkatini çekmez...


Bu gün doğudan bir misafirim vardı
Sapsarıydı saçları gözleri kahverengi
Hava da ısındı bedenimde konuştu
Akşama gidecek o kimdi neydi
Oysa yine gelecek biliyorum
Seni bende var eden
O güneş gülü...


İnsan sevilince hele hele sevince
Ne kadar çok neler neler hatırlıyormuş
Kaldırımda ki zeytin ağacını bile
Baktığında gül görmek gibi bir şey bu
Gül görmek gül diye diye içinde açan taptaze
Gülümsemelerinden ellerine gül vermek
Almak yazmak gibi gibi be usta...