PALYÂ


Palyâ...

Yavaş yavaş ölüyorum yaşadıkça
Yokluğunda..

Bir çiçek daha soldu az evvel

İnsanların soğuk nefesleri titretiyor bedenimi

Kime baksam bir parçası sen

Bakmak istemediğim şeylere bakıyorum
Bir parça daha, sendir diye.

Görmek istemediğim gözler var diyorum
Görmek istemediğim şeyler var
Duymak istemediğim şeyler var diyorum
Duymak istemediğim şeyler var

Duymak istemediğim sesler..

İstemediğim yerdeyim, belki de sınavın tam ortasında

Hissetmek istemediğim duygular yaşıyorum

Bana bir Ülke kadar uzak olan duygular

Hissetmiyorum da aslında,
Bana çok uzaklarda,

Üzülüyorum..

Yavaş yavaş ölüyorum yaşadıkça
Yokluğunda..

Bir beklenti içerisindeyim hep,
Devasâ bir kent boşluğu var içimde
Özgür yanlarımı zindana atıyorum her gece
Yokluğun zehir zemberek
Yokluğun zehir zıkkım şu kentte

Görmek istediklerimi görmek istememdendir bu acı yolculuk

Gözlerine varmadan yaşayamam
Ve sonucu hep hüsran..

Ay, içimi yansıtır
Güneş, insanları
Söndürür sıcağıyla içimdeki havayı..

Özgür bırakmalıyım içimdeki seni
Dört nala koşuyorum yokluğunda
Bulamamak peki ya seni, yetişememek
kavuşamamak..

Yokluğun kerbela
Yokluğun hasret
Ben..
kurumuş bir çınar yaprağından farkım yok şimdi
Dokunsan paramparçayım inan
Dokunsan darmadağın
Dokunsan.. âh bir dokunsan?
Palyâ;
İçim hasret..

Duymalısın sessizliğimi
Duymalısın sensizliğimi
Uzat gökyüzünden ellerini
Çek yanına bu acîz bedenimi.

Çekilmez oldu bu hasret, bu keder..
Kurtar beni bu sonu olan oyundan, dünyadan
Yalandan, dolandan, insanlardan..

Gerçeği yaşamak istiyorum teninde, gözlerinde
Sıkıyor bedenimi bu Dünya
Sokaklar bir odadan küçük,
Şehir bir çay bardağı kadar boş ve mutsuz..

Yavaş yavaş ölüyorum yaşadıkça,
Yokluğunda..

Rutin yaşayanlardan bıktım
Seni özlemek heder etti yüreğimi
Koşaradım gel ya da kurtar beni bu boşluktan.