Gönül vermek ayıp sayılıyordu
Ondan, “”sevdim”” diye söyleyemedim
“Bir kız sevmiş “”diye yayılıyordu
Ondan sana selam eyleyemedim

Bir tek pınar vardı köyün sonunda
Bir sitil bir helke vardı kolunda
Irasladım amma bahçe yolunda
Utandım da bir şey söyleyemedim

Yaz gelir tarlada ekin biçerdim
Bir rastlasam havalara uçardım
Sürmeli gözünden sevgi içerdim
Zülüf’ü rüzgara haylayamadım

Gururuma bir söz geçiremedim
Felek yar etmedi kaçıramadım
Terkileyip şöyle uçuramadım
Sevgi ülkesini boylayamadım

Bir aşka düşmüşüm kırlar bahane
Tutturduğum türkü söyler şahane
Sevmiş bulundum “kız” yok mu bir çare?
Gönül diyarında yaylayamadım.

Kimseden çekinmem sözden yılardım
Ortada olmayan közden yılardım
Nazara getiren kızdan yılardım
Mushaf yapıp muska eyleyemedim

Kırk yıllık bir anı gitmiyor baştan
Sanırsın bu yürek yapılmış taştan
Ah çektim ciğerim taşacak döşten
Sırrımı kimseye söyleyemedim

Bencileyin gönlü beyhude akar
Biçare yüreğim nar ile yakar
Kul Macit son nefes hak için çıkar
Pir sultan “dar’ını boylayamadım

Fazlı MACİT
27/01/2017