3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
812
Okunma
Üryandım!
Kendi türkümü yakıp ısındım
İliştiğim can kurtaran salımı kotarırken yalnızlığım
solgun parşömenlere geçirip, saklayan da yoktu zaten.
Neydeyim ki akrabayım, tanıklığım geçersizmiş tarihle.
Sözler ölü, imik feryatta hep.
Bir tufan ıslığıyla çalıyor beni.
Dağ başına hicret etmiş denizim;
kendi kumsalıma çıkardım tüm acılarımın zorunlu özetini.
Rüyalarınızın herhangi bir sezonunda konuğum olun,
okuyun onu.
Sonra, eğer başarabilirseniz,
tadını tarif edin bu ömrün bana.
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz