Suya hasret bir ağaç gibi, yolun kenarında,
Yağmurlara bıraksam kendimi,
Yağsın,
Öyle yağsın ki,
Alıp götürsün kederi, derdi...
Rûhumdaki karanlıkları,
Kalbimdeki acıları,
Ne varsa canımı acıtan, alıp götürsün...
Sürüklenip gitsin tüm sızılar,
Günâhlar...Ahlar...

Bir rüzgâr essin sonra,
Döndürsün kendi eksenimde fırıl fırıl...
Unutturana kadar her şeyi...
Her şeyi...

Sonra, insin üstüme kapkara bir gece,
Dilimde adın, dökülsün hece hece...
Ağladığımı kimse görmesin...

Uyutsun beni, kara pelerinine sarıp,
Gözlerimden silsin yaşımı.
Bir çocuk gibi mâsum
Sokulayım karanlığının koynuna...
Bir anne gibi,
Sarsın sıcak kollarınla sımsıkı,
Yanağımı bastırsın boynuna...

Ve, uyanınca sabaha,
Sen olmalısın yanımda,
Bakmalısın sıcacık, gülümseyerek
Açmalısın kollarını tâa ardına kadar,
Koşup, huzur bulmalıyım yanında...
Sevgi yorganınla sarıp beni,
Dudakların saçlarımda, alnımda.
Yeniden doğmuş gibi mâsum,
Sarılsam boynuna...

Sussam, hiç konuşmasam,
Unutup kederi, gamı,
Mahşere kadar hep böyle kalsam...

Hâlenur Kor