Ayrılığın rüzgârı, yüreğimde eseli;
Senden kalan tek telin, bana büyük teselli.
Mutlulukla bağımı, kopardı bu ayrılık;
Sevip de sevilmekten, umudumu keseli.

Hasret yakar bağrımı, duygularım köz olur;
Elvedalar dilimde, tükenmeyen söz olur.
Anlayan yok derdimden, tutan yok ellerimden;
Umutla bekler durur, yola bakan göz olur!

Ardına gizlendikçe, senle geçen günlerin;
Altında kalır gibi, oluyorum dünlerin.
Sürükleyip de durur, beni hep meçhullere;
Esiri oluyorum, sensiz ben sürgünlerin.

Üstüme çöker gibi, kara kara bulutlar;
Sise bürünüverir, sevda yüklü umutlar.
Sanki bir matem evi; göz yaşı, keder dolu;
Yüreğimde kurulur, hep çileden konutlar.

Hayaller prangalı, kelepçeli dilekler;
Kaldırıp atamıyor, ayrılığı bilekler.
Gücüm, dermanım bitti; yokluğundan yorgunum;
Tebessüm de etmiyor, sensiz aşka melekler!..

Mahmut KILIÇOĞLU