Odam, bir koy değil ama,
Sanki, siyah bir deniz var;
Gece gündüz, hiç habersiz
Gelip uzanıverir, sakin,,
Kumsaldaki tüm izleri
Acımadan siler gider...

Bir rüzgar var, can yoldaşım
Nerden kopar, gelir, bilmem
Hiç sormadan ahvâlimi
Oturduğum yerden alıp
Taşır beni bulutlara,
Dumanlanmış bir âlemde
Koyup beni, eser, gider...

Sigaramın dumanından
Bir yağmur bulutu olmuş.
Kâh boşalır sağnak sağnak,
İliklerime dek ıslatır,
Kâh, gençlik hayâli gibi
Pembe pembe, çiser, gider...

Bazen, sakin otururken
Karşımdaki boş duvarda
Özlediğim yüz belirir.
Birden değişir tüm dünyam,
Birikmiş tüm sözlerimi
Dökmek isterim önüne
Duymaz bile hiç sesimi,
Öyle sessiz durur, gider....

Bir çiçek var, renk renk açar,
Kıyamam hiç kopartmaya;
Sevgimle sularım her gün,
Sulandıkça güzelleşir,
Sonra birden, kurur gider...

Bir bakış düşer hatrıma,
Bir gülüş gelir gözüme,
Bir şey kıpırdar içimde,
Eski bir şarkı duyarım,
Yüreğimi vurur gider...

Bir eleği var zamanın
Anılarımı doldurup,
Sallar, sallar sağa, sola,
Büyükleri, acıları
Yüreğime çöker, kalır,
Gerisini eler, gider...

Bir hayâl var, çok sevdiğim,
Her gün gelir pencereme,
Bir selam bile vermeden
Öyle bakar gözlerime,
Sonra sessiz, güler, gider...

Bir yıldız var, kızıl, parlak,
Gelir durur tam üstümde,
Uzansam da ulaşamam.
Işığı yakar tenimi,
Taa yüksekten, şavkı bile
Yüreğimi deler, gider.

Bazen coşar da duygular,
Bir şiir düşer içime
Seksen yılın enkazından
Buğulanan gözlerime
Neler gelir, neler gider....

Ünal Beşkese