Efkârla yazıyorum yaşadığım her günü,
Bunlara sitem deme şairin sözü böyle.
Dua bekleme artık yüreğimin sürgünü,
Dağ gibi yıktığın bu adamın özü böyle.

Çaresiz gezeriken verem mi diyecekler?
Aslısını kaybeden Kerem mi diyecekler?
Yoksa sana Mısır’da Hürrem mi diyecekler?
Demek ki aldanmışım sevdanın yüzü böyle.

Göçen yıldızlar tekrar gökyüzüne bakarmış,
Aşka edilen yemin günü gelir çıkarmış,
Kabarınca yürekte ılız ılız yakarmış,
Bu sevda ateşinin demek ki közü böyle.

Bundan sonra fark etmez, kırılsada çarkımız,
Ben do diyorum sen la, bu değil mi farkımız?
Çalsın be meyhaneci çalsın bizim şarkımız,
Bir tek atınca gider efkârın tozu böyle.

Duyduğum bütün sözler yeşil, sarı boyalı,
Göçmedi koca yürek dağlara mı dayalı?
Ben beni kaybetmişim bir Leyla’ya uyalı,
Kör olsun diyorum kör aşkların gözü böyle.

Sevdanın kara mührü göz yaşıyla basılmış,
Kalan son bir damlası kirpiğine asılmış,
Düşerken yanağından sol tarafı kesilmiş,
Sevda yangınlarının demek ki izi böyle.

Bu kör talih peşimi bırakmadı bir kere
Ben dogruldukça oda savurdu yerden yere
Bunlar Beddua değil sitem değil kadere
Alnımıza yazılan demek ki yazı böyle.

HARUN YILDIRIM