bazen diyorum
hani bazen hiç bir yaprak kımıldamaz ya içinizde
gri bir donukluğa demir atar gözlerinizdeki geçmiş
ve örtündüğünüz kozanızdan çıkmak istemezsiniz




solumak yerine ormanı
en yaşlı ağacı seçip üzerinize devirmek istersiniz
dilinize pas, kaleminize yas damlar harfsizliğinizde
ve hiç bir cümlenin ne başı olursunuz ne de sonu




konserveleşmiş gibi hissedersiniz ya bazen
sahte bir tazeliğin içinde bayat bir gerçek olursunuz
bir tavan arası hiçliği olur yüreğinize astığınız aşklar
ve sığabildiğiniz tüm sandıklarda unutulmak istersiniz




içinize çöreklenmiş g/iz taşıyan her acıya diz çökersiniz
eyvallah edersiniz kendi yalnızlığına sarılan ömrünüze
karanlıklarla beslersiniz gün yüzü görmemiş korkularınızı
ve sesinizi duyuracak bir Tanrı çizersiniz suyun bulanık yüzüne




ciğerinizi dumanlarsınız ya bazen bir sigarını ucunda
şişelenir ya geceye, şişelenir ya düşlere mahzen açlığınız
rüzgarlar savrulur, bulutlar ardı sıra döner ya başınızda
ve işte o vakit yağmur siz olursunuz dinmek bilmeyen yaşınızda…









ilhanaşıcıocakikibinonyedi