( Gidişinden sonra yazdığım bir şiirin
Yüzümdeki hüznüdür her kelimesi
Bir gece vakti dışarıda dururken ben
En çok sevdiğin sakallarım aklıma geldi
Ve önce ıslandım yağmurda
Sonra ağladım yağmurla
Peki sen duydun mu feryadı mı? )

SAKALLI

Geceydi, karanlıktı vakit, zor seçtim yüzünü
Hava yağmurluydu, ellerini ovuşturdu
Üşüyordu belli ki, düşürdü yere yüzünü
Ve hiç konuşmadı, olduğu yere oturdu

Düz bir şapkası vardı, sakalları yeni uzamıştı
Paltosunun düğmelerini açtı, öyle kaldı
Bir eli sakalında, diğer eli yukardaydı
Bıraktı kendini yağmura, öylece ıslandı

Biraz vakit geçti, titremeye başladı
Ve çıkardı cebinden bir kâğıt, öyle baktı
O titriyordu, kâğıt elinde titriyordu
Belli ki hasreti çoktu, resme daldıkça daldı

Biraz düştü soluna, kâğıt elinden uçtu
Doğrulup yerinden alamadı, hali hiç yoktu
Önce direndi, uğraştı ve sonra pes etti
Düştü gözünden yaş, yağan yağmur coştu

On dakika sonra, zar zor yerinden kalktı
Paltosunun düğmelerini yavaşça ilikledi
Sağa baktı, sola baktı, ve yumruklarını sıktı
Ve ağır ağır adımlarla oradan gitti

Yusuf BİTİM