Beş yaşımda büktün kader boynumu
Günahım neydide gülemedim ben
Güldürmedin yetim kaldım babadan
Günahım neydide gülemedim ben

Muradımı alamadım dünyadan
Garip geldim garip giderim handan
Çocuk yaşta bıktım usandım candan
Günahım neydide gülemedim ben

Dertlerim dermansız yoktur ilacı
Yaram göz göz oldu halim çok acı
Gönül istemez ne tahtı ne tacı
Günahım neydide gülemedim ben

Saçlarım ağardı çoğu döküldü
Gönlümü yıktılar ciğer söküldü
Gariplik çok kötü boynum büküldü
Günahım neydide gülemedim ben

Gönlümü hapsettin yorgun bedene
Oyuncak ettin sen gelip gidene
Dost etmedin beni hatır güdene
Günahım neydide gülemedim ben

Söz ne destana benzer ne ağıda
Yazarım derdimi beyaz kağıda
Talan oldu ömrün gençlik çağıda
Günahım neydide gülemedim ben

Yeter artık kader güldür yüzümü
Ne dinledin nede tuttun sözümü
Tozoğlu der kör ettin bu gözümü
Günahım neydide gülemedim ben

Mustafa AK (TOZOĞLU)