Gülleri dikenleri ile sevin diyordu bir kadın
Yalnızlık kutsaldır, bunca yalanların ardından
Günahı kadar kara, sevabı kadar beyaz olamadı hiç kimse
Sırlı yollarda kayboldu, direnişi
Sonbaharda birkaç sarı yaprak dallarda
Yanık birkaç uğultu
Beylerbeyinin sessizliği
Kadıköy’ün kasırgası kulaklarda
Ne garip bir şehir İstanbul
Azı bile çok
Çoğu bile az
Kederli bir gün,
Hey hat yıldızlar da firarda
Bir annenin haykırışı
Hiç gitmiyor kulaklardan
Derin bir hüzün
Hüzün akıyor gözpınarlarından
Oysa hoş bir edası vardı gülüşünün
Loş ışıkların arasında ışıl ışıldı gözleri
Gün ağarmadan sardı keder bir dört bir yanını
Al yanaklarında ahenkle raks ediyordu çipiltileri
Güneş tüm kuvvetiyle ellerini uzatıyordu
Usulca siliyordu ruhunun ızdıraplarını
Nice günler kadın ağıt yaktı gidenlerin ardından
Bir yavrusu vardı, iri gözleri olan
Gözünün nuruydu, can paresi evladı
Kayıp bir yıldız oldu aniden



GÜLLÜ ERSOY