KENDİME İYİ BAK...

Şiir: Ümmühan Yalçın


Sen giderken
Ardında bıraktığın
Gözü yaşlı o ben
Suskunluğunu korumakta
Kimseye derdini anlatamamakta
Yürüyorum sokaklarda
Aval aval çaresizce
Umudunu kaybetmişcesine
Sefil bir dilenci gibi

--

Seni dileniyorum
Yüreğimden haykırıyorum
O nerede? Nerelerde?
Kimlerle yiyip içiyor.
Beni sevdiği gibi
Başkalarını da
Sevebiliyor mu?
Bakabiliyor mu gözlerine
Sevdalıca gönülden..

--

Sevda sokaklarındayım yine
Sevdalılar geçiyor
Aşkla hasretle
Bakıyorlar birbirine
Ben yapayalnız
Tek başıma kalakalmışım.
Kimse duymaz ki
Görmez ki beni
Onların içinde kaybolmuşum.
Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum

--

Bir an ansızın geldin yine
Ve ben sensizlikten tükenmişim
Suskunluğum dilsizliğime dönüşmüş
Seni bile tanıyamamışım.
Ben bu şiiri yazarken sana
Aklım
Beynim
Kalbim
Bedenim teslim olmuş.
Bir toprak altında yok olmuş.
Bitmiş
Tükenmiş
Kör olmuş.
Sevdam da ben de
Maziye karışmış..
Kendime iyi bak sevgili
Çünkü ben öldüğümde bile
Seni seveceğim.
Seni unutmayacağım.
Kendime iyi bak.
Sakın unutma beni
Çünkü ben ahirette
Seni bekliyor olacağım...