Niçin...
Olmadığın halde
Şaşı bakar, zannına kanarsın
Neden bilgi ve muhakeme etmekten kaçarsın
Malumat ve zan üzerine inanmaktan ne vakit uzaklaşırsın
Asılsız yere kırdığın ve gücendirdiğin gönülleri hiç umursamazsın
Kalbi hassasiyeti olmayan insan haktan, adaletten, vicdandan, nezaketten hiç anlamaz ne dersin
İnsan olmak, yabanilik ten ve cehaletten arınmak, adam olmak için çalışmak, liyakat sahibi olmanın azmiyle umut taşımak istemez misin

Kimi...
İnsanı can
Evinden vururlar
Hiç acımadan kahkaha atarlar
Cür’et ettikleri nedir hiç aklına sormazlar
Mes’uliyeti alan insan aklı olmasına rağmen hesapsız davranırlar
Alıp götüren zaman nereye akar, şems ne kadar yüzünü açar, mah mahzun bir şekilde bakar hiç anlamazlar
Böylesi nadanlar insan olduğunu sanarlar, asilik ve şirkin içinde boğulduklarının farkında bile olmadan lahiti boylarlar

Kanadı...
Kırık kuş çaresizdir
Dinmeyen figanı yürek titretir
Ona eziyet eden her kimse ondan sefildir
Sahip çıkan, hamiyet gösteren, imdadına yetişen gönül sahibidir
Acizle, berduşla, meczupla, deliyle dalga geçen kendini bilmeyen rezildir
Güç ve kudretin sahibini bilen ve rahmet sıfatını bizzat ihlasıyla yerine getiren faziletlidir
Kış kimileri için kıyamet gibidir, kıyametin ne demek olduğunu bilmeyen ölümle bir görür, açlık ve sefalet zaten ölümden beterdir

Mustafa Cilasun