ANNE


Kar yüzüme vururken
Tek başınalığıma
Gülümsüyorum


Bir tepenin az kenarında
Gün yüzü görmemiş umutlarımla birlikte
Düşüncelere gömüldüm


Soba çıtırtıları geliyor kulağıma
Bir çay kaynıyor üzerinde
Mis gibi anne kokuyor
Sıcacık düşünceler
Artık çok uzaklarda kaldı


Birden irkiliyor tek başınalığım
Gariplik çöküyor düşüncelerime
Gözyaşı pınarlarım devreye giriyor o an
Ağlıyorum


Annemin sözleri geliyor o an aklıma
Uyuşup durma orada
Boş duranı Allah ta sevmez
Kalk kızım kalk


Anne ya kimin için kalkacağım
Çok yalnızım anne çok
Ne olur sobayı yaksan
Yanına oturup
Sıcacık bir çay yapsan anne


Hiç üşümezdim artık
Protezlerim donmazdı o zaman
Anne
Kızlarım sobanın başında
Dolanırdı


Tek başınalığım anne
Bu tek başınalığım diyorum
Kanatıyor ellerimi
Ağlatıyor gözlerimi


Kar yüzüme vururken anne
Soğuk duvarlar var ya
Üzerime üzerime gelen
Üşüyorum anne
Üşüyorum ısıt beni


Ne olur anne
Yak sobayı da geleyim yanına
Bir şey istemiyorum
Bir çay demle yeter


Yıllar öncesine dönmek istiyorum
Ben benden geçmediği
İçimde kıvılcımların yandığı
Çiçeklerimin gülücükler saçtığı
O günlerime anne


Gözlerim ağlıyor anne
Bu gece yine
İçim acıyor anne
Pencereden bile bakmıyorum artık
Gece gözlerime vuruyor


Yorgunum anne
Ben çok yorgunum
Mahmurlaşıyorum artık
Kar yüzüme yüzüme vururken


Demet Akyürek.