3
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1410
Okunma
Ben roman yazamam.
Kıyamam insanların göz yaşlarına.
Kıyamam okurken ağlayan ruhlarına.
Bilirim damla damla iner kelimeler satırlara.
Bilirim her hayat an’ı acı bir mısra.
Okurken bile içindeyim sanki,
O engin derin ruhlar çeker beni kendine.
Ve,
bitirdiğimde bile unutamam anlatırım kaç kez,
düşünürken !
Her hayat bir roman.
Her an bir ders alabilene...
Ben roman yazamam.
Kıyamam insanların yüreklerine.
Öyle zorluklara dayanmışım ki,
şaşıyorum bazen.
Nasıl dayanmışım bunlara diye!
Katlanırken güçleniyormuş insan,
tahammül ya bizi eden adam;
Şimdi el sallıyor bana arkamdan,
koskoca mazi gülerek.
Oysa ben hep ağlıyordum,
her acının koynunda,
ölüp ölüp dirilerek.
...
Nigâr Güler.
14/01/2017
Cevap Yaz