Şiirin ben oldum.
Şairim sen !
Hasrette kayboldum.
Seni beklerken.
Sabrım yolum oldu.
Çiçeklerle bezenmiş,
basmadım bastırmadım üzerine!
Sen benim Nur’umdun.
Eridi yüregim.
O simsiyah yakıcı gözlerinle.
Ulaştım ruhuna !
’Aşk’ oldum sana.
Beraber yandık ’BİZ’
Beraber ağladık her gece !
Soğuk odalarda yapayalnız ikimiz.
Ölüm yokladı bir an da canı.
Tutamadım ki senin elini?
Sokuldum gecemin koynuna.
Sımsıkı sarılıp hayaline;
Kahrettim !
Derindi ahım duyamadığın.
Kaç gün kaç gece kaç ay kaç yıl.
Hani hiç sayamadığın?
Kurudum çöle döndüm sonunda.
Ne yazında kaldım ömrün ne baharında?
Karlar yağdı,
bembeyaz.
Giydi gönlüm kefenini;
Dur!
dedim biraz.
Gelirsin diye kesmedim ümidimi !
’Keşke’yle başlattın;
’Belki’yle bitirdin,
’Biz’i.
Başından beri biliyordun,
’AŞK’
Seyrettin acıyla can verişimizi.
...
Nigâr Güler.
11/01/2017
(Son şiirim canlar)