Kaderim/ Kızıma
Ah körpe kuzum biriciğim
Bilsen ki Neler çekiyorum
kızmazdın belki bana bu kadar neresinden başlayayım bilemiyorum
küçüktüm kötüydü insanlar Büyüdüm
Daha da kötü insanlar
fesatlık illetine tutulmuş
Nazar ile Dağdeviren insanların
Tüyü bitmemiş yetim hakkı yiyenlerin
Her gün onlarca insanın öldüğü
Yaralandığı
Katillerin, tecavüzcülerin, hırsızların çoğaldığı
tel örgüleri ardından izlediğim dünyayı
Karabasan gecelerimin sonunda aydınlanacak sanırken
karanlık bir ormanda uyandım her sabah
güneş doğmuyordu hep geceydi
Ay ve Yıldızlar Başka birşey yoktu yanıbaşımdakini dahi göremiyordum
bir kere karanlık pençesini vurmuştu
kaçamıyordum
hayatımı değiştirmeye umutlanmaya çalıştıkça
Dibe battım.
Elimde avucumda ne varsa gitti
Bir sen varsın güneşim son kalan umut parçam

Biliyorsun sayısız nöbetler geçirdim
Vücudum kasılırken beynimde binlerce hücrem ölüyordu
çok yorgun bedenim ruhum
İstemiyorum
bu kanlı diyarda
sorgusuz infazların yapıldığı
Farklı olanların yargılandığı
fikr-i ziyanların
Ne dili ne de yüreği pak olmayanların
arasında yaşamayı
gitmek istiyorum
Azrail kapıda Beklerken
Kaderim bir çelme daha takmadan gitmek istiyorum
Hacer Sarıgül