Tepe köy anayurdum, baba ocağım, vatanım
Memleketim, toprağım, Anadolu’m, cana can katanım

Dağların kekik kokar, bağların sümbül
Yükseklerde kartal uçar, enginde bülbül

Rengârenk çiçekler gelincik, nergis, mormenekşe, gül
Cennetten köşesin, sende yaşamak ödül

Neler yaşadık gördük çocukluktan bu yana
Onca senem geçti bir gün gibi gelir bana

Gedik mahallesinde geçti bütün çocukluk yılları
Eski evler yıkılmış, ıssız kalmış yolları

Yumutmalı, sinemeç gece yarılarına kadar
Oynardık olmazdı ne dert ne de keder

Üç beş çoraptan top, çömlekten dalle
Üst üste dizip topla yıkmak gerek, iyi belle

En zengin sen idin, cebin doluysa enek
Çelik çomak var idi bir gulük bir de değnek

Unutulur mu hiç? Arkadaşlıklar, aşklar, okul günleri
Çabıt çanta, soğuk kuyu lastik, o çedikli dünleri

Tahtadan tabanca, gevramel sapından at
Okla, yay söğütten işte gerçek sanat

Bağ çubuğundan taksi, koşardık yalın ayak
Kar yağınca yapardık saman naylonundan kayak

Çadırlı at arabasıyla gelirdi çerçi dayı
Şah leblebi, keçiboynuzu alırdık bizde payı

Kaybolurdu evlerden naylon ayakkabı, terliğin bir eşi
Üç beş kurtlu keçiboynuzu alırdık, o da kırardı dişi

Bir odalı küçük evimiz vardı, tahtadan tavan
Yağmur yağınca akardı, yerdik yağlı yavan

Camız helvası, yağlamaç, dolaz varımız yoğumuz
Kuru üzüm, iğde, kavurga göremezdik çoğumuz

Tandır yanar, süt çekilir tereyağı, kaymak
Mayalı bazlama yağlanır, olur mu tadına doymak?

Akşamüstü yemekler ocaklarda pişerdi
Perşembelik derler, komşuya da pay düşerdi

İnek dana, koyun kuzu, tavuk cücük olurdu
Yokluk vardı amma insan büyük küçük bilirdi

Ya at arabası at, ya da güdük eşek
Altımıza sererdik çuldan, minderden döşek

A pakla, turşu, soğan tahtadan kaşık
Irgatlık zamanı ederdik keşik

Ya bir dala salıncak, ya da tahtadan beşik
Komşudan komşuya bağlı olurdu eşik

Kimler gelip geçti dünya denen handan

Bizde anılar paylaştık geçmiş zamandan

Şair-i Muazzam hem yazsın, hem söylesin
Cümle geçmişlerimize Mevla Rahmet eylesin


Ramazan AKKAŞ
(Şair-i Muazzam
NEVŞEHİR-Tepe köy
5.OCAK.2017