ömrümce bekledim
her nefes alışımda sendin
ne de güzel diyordu Suzanna
"yüreğinin götürdüğü yere git"
gittim ben de
o yerde seni aradım seni sordum
yoktun bir tanem yoktun

bilir misin
yıllar oldu aynı yatakta uyanmadığımız
gecenin karanlığından kurtulup
sabahı birlikte etmediğimiz

aynı çatıda olsak da
ayrı dünyaların insanları olduğumuz
sırları dökülmüş aynadaki resmimizdi
bu olsa gerek iki insan arasındaki uzaklık
mesafeler uzak kılmıyor yari
erişilmezse yanındayken de uzak

hem akşamın kızıllığı
hem de sabahın seher vakti
çivi gibi çakıyor seni yüreğime
"o gelmezse sen git diyor"

ellerinden değil saçlarından tutup
getirmez miydim
yok dermanım bir tanem yok
ben seni yokluğunda da seviyorum
şehrimde hala bıraktığın nefesin
gitmiyor kulaklarımdan sesin
varsın olma yanımda
buruk bir çaysın bardağımda
çektiğim her yudumda
seni yaşıyor seni düşünüyorum
bendesin sen uzakta değil...






Refik
13.01.2017
İstanbul