TEKEDEN YAYLAYA YÖRÜK KIZLARI

Eğrilcek özü, gelincik dağının
Çadır sitilidir Yörük kızları
Cenneti alâ’da gönül bağının
Seherde yelidir Yörük kızları

Yaz olur tekeden yaylaya göçer
Şaşı bakan gözün kaşını biçer
Çiçeklere selâm vererek geçer
Mizanın milidir Yörük kızları

Yaylayan çıkan bu Yörük kızları
Şaşana kılavuz bu yıldızları
İstismar edecek, his hırsızları
Ateşin delidir Yörük kızları

Sorkun yaylasında sağıyor südü
Emine durgadın fazilet dudu
Birbirinden güzel hepsinin adı
Sabâ’nın gülüdür Yörük kızları

Heyler develeri güder koyunu
O bilmiyor hevâ heves huyunu
Oğlakla, kuzuyla oynar oyunu
Baharın selidir Yörük kızları

Göçün çeyizini hazırlar dünden
Tülü maya deve çekilir önden
Kurulduğu havud tabii yünden
Yaylanın belidir Yörük kızları

Yaylaya varınca çadırı kurar
Ayağa takılan çer çöpü kırar
Kendi yarasını kendisi sarar
Tabâbet elidir Yörük kızları

Su diyene ikrâm eder ayran
Müsafir olanlar kalır hayranı
Lâle sümbül çadırının her yanı
Meryem misâlidir Yörük kızları

Güz gelince tıplar pılı pırtıyı
Ka’le almaz eksi ile artıyı
İyi bilir ölçü ile tartıyı
Terâzi milidir Yörük kızları

Yayladan tekeye göç etmek için
Sökün çadırları sürüyü seçin
Toplanan eşyalar yüklenen göçün
Esas amilidir Yörük kızları

Koyun sürüsü otlayıp yayılır
Yayladaki yurdu, yerinde kalır
Besmeleyle koyar Bemeleyl’ alır
Sümeyye hâlidir Yörük kızları

Koyunlar önünde peşinde deve
Kirman eğirerekten seve seve
Tekeye inip de girince eve
Dînde Şamilidir Yörük kızları

İSLÂMİ: el kırık, sağır ve amâ
Hayâ, İffeti, İsmet, edeb bu amma
Kelâmsız,kötürüm ayak muammâ
Züleyha dilidir Yörük kızları