Çarkı felek bildiğince işlerken
Gün akşamda saatleri beşlerken
Güzel günler hayalini düşlerken
Zaman geçip gitti kendi kendine

Nağme döken çifte kumru eşlerken
Yar bağında ayva narı dişlerken
Pır pır atan sevgi dolu döşlerken
Huzur kaçıp gitti kendi kendine

Cümle âlem düşman oldu nedensiz
Nice canlar defnedildi bedensiz
İdare-i maslahattan habersiz
Ölüm saçıp gitti kendi kendine

Aç gözlünün din imanı menfaatmiş
Durduk yerde hayaline kafa atmış
Kriz ne ki Hak’tan gelen afatmış
Dolar uçup gitti kendi kendine

Onca emek zay(i) olunca çabadan
Dumanı da tütmez oldu bacadan
Bir şeylerde gelmeyince cabadan
Zehir içip gitti kendi kendine

Bey babalar sırça köşkte yaşarken
Günde üç beş gelin alıp boşarken
Oğul zade milyoncukla koşarken
Garip göçüp gitti kendi kendine

Bir araya gelmeyince yakası
Güğümü de sattı köyün sakası
Azrail’le karar kılıp takası
Kefen biçip gitti kendi kendine


Mehmet Ali ÇAĞLAR
(Çağlar ABDAL)
Çorum / 2017