gönlün köşklerinde cana kıyan hançerli sevgili
sarnıçtan sızan sular
gördüm titreşen damlalarda
nice yarım kalmış sevdaların gölgesini

sen uçurum de buna
sen rüzgarlara koynunu açan yel değirmeni
keman sesleriyle biten ah yarım şarkı
bak içimin cevherleri erimiş
anlayamadığım hayatlar yatağımda
gözyaşı uğultu gece zifir
yalnız bir kuş akasya dalında

şakıyıp durmayın
kekre zamanın penceresinde serçeler
vefalı denizlerde yelkendim bir zaman
yol yordam bilmeyen rüzgarlara
açardım kalbimi
bir tayfaydın gemimde teni esrik
renkli sularınıza hiç girmedim
şahmaranlar uyuyordu masallarınızda
şafaklarınızda ehilsiz aşklar
kanatlanmak istedim
ölümsüz bakışlarınızla
uçsuz bucaksız doruklara

akıp geçti yıllar
hırçın ırmaklar gibi
ıssız bir rıhtımda
şiirlerle kapattık yaramızı
belki de ıssız bir balıkçı limanında
çiçeğe durmuş baharlarda
tanrıların göçüp gittiği mitologyalarda
bıraktım seni

kederim mutsuzluğu tanımlar
mevsim kırılgan aşkların şarkılarını
ah yıkıcı aşk
pıhtılaştı yalnızlık hücrelerimde
seni alıp
hangi rüzgara süreyim

anılarla çiçeklenen bahçelerden
sürgünlerden payını almış denizlerden
çağırıyor bizi ah o yıkıcı aşk
panjurlu pencerelerde yüreğin sızısını yücelten aşk
bir kayın ağacı gibi yemyeşil kalsaydım sen de
tan vakitlerinin meşaleleri gibi kalsaydım buselerinde
sensiz kanıyorum çarmıhlarda

zamanın burgusundan ses veren yılkılar
ne arıyorsun bu hırçın ırmaklarda diye sormayın
gömütlerde yarin uçurum gözlerini ararım

Ömriye KARATAŞ