Seni ne cok sevdiğimi anlayacaksın,
Sevmediğim zaman,
Kırık kalp’ler hikâyelerin’de olduğu gibi,
Ne oldu dediklerin’de,
Hiç diyeceksin;
Kelimelerin ruhun’da açtığı yaraları,
Aynı ağızdan çıkan sözlerle saracaksın,
Birbirimizi üzmek konusun’da ne kadar’da acımasızdık,
O bir hayal’di, bense bir hayalperest dediğin anlar’da,
Sarılacaksın ..!
Hiç olmasın hayat,
Ya siyah olsun, ya beyaz,
Efe’ye söyleyin aşk olsun diyeceksin,
Bunca dermansız yokluk için’de,
Bildiğim en hoş üç harf hecesin’de,
Derdime çare ol; diyeceksin bir gün elbette,
Hep soruyordun’ya kızdığın’da; sen kimsin diye?
Uzun zaman’dır ben sende hiç kimse,
Oysa ki ..! Bilmedin,
Kalbinde ki gömlek,
Sevgine olan çığlık,
Arş’ta titreyen sesindim,
Şimdi mi?
Ne mecburiyetim,
Ne de çıkmaz sokağımsın,
Yazıyorum diye kalbim kırılmıyor sanma,
Umursadıkların; rıhtım’da gemisini yaktı uğrun’da,
Ben’se liman’ı yaktım, anlamadın.
Efe Erdal ŞAHİN