Gitmenden bu kadar hiç korkmamıştım
Bu denli hiç solmamıştı yüreğim
Dizlerim böyle titrememiş
böyle üşümemişti ellerim
avuçlarımdan ucup giden beyaz güvercinim
leylak çiçeğim
al tenlim
ürkek bedenlim
kısık bir türkü misali yüreğim
gitme der gibi çalan hafif bir keman
dumanı seni gördükçe gürleşen kaçak sigaram
şimdi bu minaresiz bedenimde
hangi selayı türkü diye çınlatam
hangi belayı üstüme salıp
kendimi böyle yıpratam
ya da bu gönlümü hangi dağlara savurupta
yaşlı anamı ağlatam?

Gitmenden bu kadar hiç korkmamıştım
Bu denli hiç solmamıştı yüreğim
Dizlerim böyle titrememiş
böyle üşümemişti ellerim
sen mavi bilirdin her zaman gökyüzünü
oysa sana;
gecelerden hiç bahsedememiştim
ayrılığı hep dizilerde
masallarda duymuştu kulakların
yorgun düşüp yuvarlanınca
uçurumdan aşağıya ayakların

ölümden hiç bu kadar korkmamıştım
bu denli hiç solmamıştı yüzüm
o masmavi gökyüzünün yerini
karanlık geceler almamıştı
hiçbir sela benim için
bu kadar içten okumamıştı
ne meltem rüzgarları esmişti de
bir sana dokunmamıştı.