İki...
Gece vardır
Kadir ve İsra dır
Gerisi tertip edilen furyandır
Sahip çıktığın gece ruhun için hicrandır
Nefsine kapı araladığın heveslerin ümit için dramdır
Adet üzere ve ne derler saikiyle iştirak ettiğin bilmece niçin sualdir
Seni senden uzaklaştıran her amel ve düşünce ve hatta inanç akla muhaldir
İçgüdüleri ve zaafı hala bir kenara bırakmıyorsan, ehliyet sahibi olman vicdanına yabancıdır

Hangi...
Matemden tutunsam
Göçüp giden umutları bir bir ansam
Hüzün rıhtımlarında gözyaşlarına kansam
Ruhumun hicran damlalarını bir sır olarak deryaya bıraksam
Hazanın kuşatan efkarını hasrete, firkate, arzuya, ukdeye nasıl bağlasam
Bir hayatın silinmez izlerinde ve yazılan sahifelerinde yitik umutlarımı sahibe sessizce bıraksam
Sonra dönüp, mehtabın en içli sahnelerinde ufkumu yoklasam, içimde kalan feryadımı gözyaşlarıyla anlatsam

Bazen...
Kaybolmak
Tınıların inkişafında yol almak
Güftelerin bağrında yeniden sualleri sıralamak
Ruhumdan tebarüz eden hicran damlalarıyla gül koklamak
Sahranın hüznünde oku/anlamanın irfanına müdrik olmak için el açmak
Yeryüzünde ezilen, horlanan, mağdur be mahzun bırakılan ümmetin vicdanında yer almak
Beni benden uzaklaştıran her şeyin ve dahi arzuların zafiyetlerinden arınarak hakkın rızasında aşkın farkını yaşamak

Mustafa Cilasun