Güne iyi başlarım, yokuşları aşarım.
Dertlerden sıyrılalım, gelin can arkadaşlarım!
Mutsuz görünenlere huzuru aşılarım.
El çek benden zalim kader, yeter beni yorduğun
....
Benimle iyi geçin, dertlerini çekerim .
Kan kusturdun sen bana, başım alıp giderim!
Senin benle derdin ne? Seni ifşa ederim ?
El çek bende zalim kader, yeter beni yorduğun.
...
Bitmedi çilelerin; ard, arda hüzün verdin .
Mutluluk hakım iken, göz yaşını sevdirdin!
Küsüm sana ey hayat, dertlerle beni gerdin ?
El çek bende zalim kader, yeter beni yorduğun.
....
Bak şu benim halime, budadın bedenimi .
Ne eş bıraktın bende, nede çocuk verimi
Düşürdün gurbet ele, yalnızlık kaderde mi?
El çek bende zalim kader, yeter beni yorduğun
...
Nerede senin Vicdanın? Hani adaletliydin?
Kimi göklere çıkardın, kimini kaybettirdin!
Yuh olsun sana kader, beni sevdiklerimden ettin?
El çek bende zalim kader, yeter beni yorduğun.
....
Hanım Polat’ım zevk almadım dünyadan.
Çilekeş, dertli insanlar, bunaltı beni hayattan!
Vazgeçmem ben asla, gönlümün muradından.
El çek bende zalim kader, yeter beni yorduğun.
Hanım Polat ( 0 8 :01 / 2017 )